Bekzod Haqqiyev

Kapalak

Tug’ilgandan men sho’rlikning bag’rim qon
Bir jismimda talashadi ikki jon

Jon talashsam tepamda charx urgan ul
Kapalaklar odamlardan mehribon…

Oqqushlarim oq yomg’irda ucharlar
Saharlardan shudring-sharob icharlar
Tanlamayin qabrlarni qucharlar
Kapalaklar odamlardan mehribon…

Gulga qo’nsa qanotlari botmaydi
Ojizlarim birovga tosh otmaydi

Bir kun yashar bir-birlarin sotmaydi
Kapalaklar odamlardan mehribon…

Bir qarasang na kulbasi uyi yo’q
Na tovushi na qo’shig’I kuyi yo’q
Kapalakning kambag’ali boyi yo’qK
apalaklar odamlardan mehribon…Kapalakning 

Ka’basidir hur dala
Dalasida mehr to’la nur to’la

Baxtsiz bo’lsa bari baxtsiz bir yo’la
Kapalaklar odamlardan mehribon…