Табылды Досымов

Ақ дидарың-ай

Атыңды сенің айтамын ән қылып неге
"Қозым-ау" деші күлімдеп Баяндай маған
Тірлікті мынау жаным-ай мәңгілік деме
Ұйықтап кетсем бір күні оянбай қалам
Оянбай қалам бұл - шындық ұрыспа қарғам
Шөлмек-тірліктің белгілі құлай сынары
Гитарамды алып елеусіз бұрышта қалған
Бауырыңа басып егіліп жылайсың әлі

Жүректе - қайғы баста - мұң көңілде - қырау
Оңай ма жаным жаныңда қайғы ауыртқасын
Жүретін кезім бола ма өмірде мынау
Шараптан емес шаттықтан айналып басым

Жанардан ұштың жасын күн - базарым едің
Ақ арман неге қол бұлғап шақырмайды алдан
Отырам сосын тұнжырап сазарып өңім
Оқтаулы мылтық секілді атылмай қалған
Атыңды сенің айтамын ән қылып неге
"Қозым-ау" деші күлімдеп Баяндай маған
Тірлікті мынау жаным-ай мәңгілік деме
Ұйықтап кетсем бір күні оянбай қалам