Argonya, Abeke

Сазсырнай

Айтшы маған көпсіңдер ме 
Бүлдіргендей жасыл жерде 
Неге біреуіңді таппаймын
Табам деген үмітпенен 
Қанша жыл мен жүріп келем 
Түсіріп қолымды жатпаймын
Ойладым сен деп міне осы жолы
Жүрегім менің қуанышқа толы
Азғантай уақыт өткесін
Жинап әркім өз өкпесін 
Өз табалдырығын аттайды

Ұрысты шектен асырмай 
Айқайқайлап бермеші бақырмай
Сөздеріңнен сенің шаңқылдаған 
Ауырып барады басым-ай

Шыныңды айтшы маған  жасырмай
Неге кеттің маған бас ұрмай
Білгенімнің көңілін төгіліп енді
Жеткізеді мына саз сырнай
Кәне жақындашы келші бері қарай 
Мен сені көрмегелі талай 
Құшақтайыншы 
Көрсетейн бе сағындым қалай 

Жазыңдаршы бәрін кеп тұр тағы шабыт 
Сен өзгермепсің дәл сол қалып 
Тұрақтайықшы 
Тұрсың баяғыдай бұлданып